Betlehem; Jemima, Werkplaats, Geboorte kerk, Herdersvelden

Vrijdag 1 mei 

Met ons paspoort op zak gingen we met de Arabische bus richting Bethlehem. Rond half 11 werden we opgewacht door een NEM´er bij Jemima, een tehuis voor gehandicapte kinderen en volwassenen. Jemima is een Bijbelse naam en betekent: Duifje. Het is de naam van één van de dochters van Job. We startten met koffie en wat lekkers en ondertussen vertelde de NEM´er ons enthousiast over het ontstaan van dit tehuis en hoe het NEM echtpaar hier terecht gekomen is. Na haar verhaal gaf ze een rondleiding door het gebouw. Het ziet er netjes en verzorgd uit. Ook het uitzicht dat ze hebben is prachtig, ze kijken uit over de stad. Sommige bewoners vonden ons bezoekje erg interessant en lieten vol trots hun kamer zien!

Na de rondleiding reden we met de NEM´er naar zijn werkplaats. Hier bewerkt hij olijfhout samen met een paar cliënten. Ze maken prachtige dingen! We zijn onder de indruk en kopen verschillende hout bewerkte souvenirs om mee te nemen voor thuis.

Aan het begin van de middag kregen we bij het echtpaar thuis een uitgebreide lunch. Ze verwenden ons met heerlijke Arabische pita’s en verschillende salades. Met een goed gevulde maag reden we naar de geboortekerk. Het ziet er kitscherig uit, maar we probeerden hier doorheen te kijken en ons in te denken dat Jezus op deze plek geboren zou kunnen zijn. Na het bezoek aan de geboortekerk bezochten we de herdersvelden. Het is een mooie, rustige plek en zonder al het kitscherige, is het makkelijker voor te stellen dat de herders met hun schapen in deze velden rondliepen.

Als laatste deze dag reed de NEM´er met ons langs de 8 meter hoge veiligheidsmuur, die Israël scheidt van Palestina. Het is een grote, imposante betonnen barrière tussen Jeruzalem en Bethlehem. Indrukwekkend dit van zo dichtbij te zien, we kregen er een benauwd gevoel van! Het idee dat je als inwoner van dit land niet zomaar Bethlehem uit kan en Jeruzalem in, of andersom. Vervolgens werden we bij de muur afgezet om het laatste stukje door de checkpoint heen te lopen om nog beter het gevoel te krijgen hoe de muur letterlijk op je afkomt.
Aan de andere kant van de muur namen we de bus naar huis.

Eenmaal thuis fristen we ons lekker op, trokken onze nette kleren aan en liepen richting de Klaagmuur. We waren uitgenodigd door de Joodse directeur van de gaarkeuken Hineni.
In Israël leven ongeveer 1,6 miljoen mensen onder de armoedegrens. Daarom verstrekt Hineni dagelijks warme maaltijden en hulp, zoals doorverwijzing bij verslaving of psychische problemen. 

Net voor de sabbat begint, is het enorm druk bij de Klaagmuur. Op het vrouwengedeelte waar wij stonden, werd onder enthousiaste aanmoediging van een Joodse vrouw, volop gedanst en gezongen! Mooi om te zien dat ze dit zo uitbundig en vol overgave doen met elkaar. 

Na een half uurtje hiervan genoten te hebben, verzamelden we ons bij de vlag op het plein voor de Klaagmuur. Er stond al een flinke groep Nederlanders waar we samen mee de sabbat zouden vieren. 

We liepen met elkaar naar Hineni. De tafels waren feestelijk gedekt met deftig servies en bestek, maar van dichtbij zagen we dat het van plastic was;) We hadden beloofd aan de kok in de keuken om te helpen met bedienen. De zoon van de directeur had de leiding en legde de rituelen uit van de eeuwenoude Joodse traditie. Hij zong de traditionele liederen en gebeden voor ons. Mooi om een echte viering mee te maken. Tussendoor konden we onze vragen stellen. Na de ceremonie werd het eten opgediend: een uitgebreide maaltijd met vlees en vis. Als toetje kregen we verse aardbeien!