Weekend Wijnie

Vrijdag 24 april

Op onze werkplek in Bethlehem hebben we inmiddels de schilderingen in de slaapkamer en de collages in de woonruimte afgerond. Tijd voor een nieuw project! Nu we het schilderen aardig onder de knie hebben, leek het ons dan ook erg leuk om hier nog even mee verder te gaan. De volgende ruimte die een opknapbeurt nodig had, was de bunker. Deze willen ze in de toekomst, naast schuilkamer, ook gaan gebruiken als activiteitenruimte. Dat kon wel een gezellig tafereeltje gebruiken, dachten wij...

Na weer wat fijne uurtjes schilderen en een uitgebreide lunch, vloog de dag zo om. Voor we het wisten, was het tijd voor onze weekendgast: Wijnie! Wijnie werkt vanuit haar studie als vrijwilligster bij Jemima in Bethlehem, een organisatie die werkt met gehandicapte kinderen (hierover later meer). Aangezien zij aan de Arabische kant woont en werkt, was ze erg benieuwd hoe het er bij ons in Jeruzalem aan toe gaat. Vandaar dat ze gezellig een weekendje met ons mee zou draaien in het baanbrekershuis. 
De terugreis was nog even spannend, want Gea was haar paspoort vergeten en vanuit Bethlehem (Palestijns gebied) moet je een checkpoint door om Jeruzalem in te komen. Gelukkig waren haar rijbewijs en een big smile voldoende om door te mogen. 

Het weekend hebben we natuurlijk ingeluid met de traditionele shabbatsviering. 

Zaterdag 25 april

Vandaag gingen Jenneke en Wijnie een natuurwandeling maken met een aantal andere NEM'ers en kozen wij ervoor om naar de haaspromenade te gaan. In dit mooie park waren we éénmaal eerder geweest, in het begin van onze periode als baanbreker hier. Voor vertrek naar Nederland, wilden we hier per se nog een keer van genieten! En dat is zeker gelukt, we hadden een heerlijk zonnetje en onze zelf meegebrachte picknick smaakte niet verkeerd. 

's Avonds zijn we met z'n allen op pad gegaan naar de stad om wat te drinken met letterlijk en figuurlijk de jongste telg van de NEM familie: hij is er als laatste bij gekomen en met zijn 28 jaar haalt hij de gemiddelde leeftijd behoorlijk omlaag. 

Gea durfde het aan en nam op advies van de NEM'er iets onbekends: cider, thee met verse stukjes appel en een kaneelstokje. Martine en Reineth voelden meer wat voor de "Submarine": warme chocomel met een scheutje amandellikeur en een topping van marshmallows.   

Zondag 26 april

Omwille van Sion zal ik niet zwijgen omwille van Jeruzalem ben ik niet stil, 'Jeruzalem, Ik heb wachters op je muren gezet die nooit zullen zwijgen, dag noch nacht. Jullie die een beroep doen op de Heer, gun jezelf geen rust en gun Hem geen rust, totdat Hij Jeruzalem weer heeft gegrondvest en haar roem op aarde heeft bevestigd." (Jesaja 62)

Dagelijks bestijgen Albert de Hoop en Bart Repko de hoge trappen van de muur van Jeruzalem om profetische woorden te proclameren over het land Israël, de stad Jeruzalem en het volk van de God van Abraham,  Isaac en Jacob. Bovenstaande bijbeltekst is voor hun de basis om dit te doen. 

Vandaag gingen wij met hun mee en verzamelden we ons bij de Jaffa poort. Al snel stond er een flinke groep mensen. De groep werd in tweeën gesplitst en wij, als Nederlanders, gingen onder begeleiding van Albert de muur op.

Wij waren in afwachting wat er komen ging...

Eenmaal op de muur lazen verschillende mensen profetieën voor uit de bijbel; o.a. uit Jesaja, Ezechiël, Amos. De bijbelgedeeltes werden op zeer luide toon opgelezen, zodat het over de stad Jeruzalem galmt. Sommige stukken lazen we hardop met elkaar. Tussendoor blies iemand af en toe op de  sofar (ramshoorn).

We verlieten na anderhalf uur met wat gemengde gevoelens de muur. Bij sommige dingen hadden we onze vraagtekens, die Albert, onder het genot van een bakje koffie, allemaal wilde beantwoorden. Al met al was het voor ons een bijzondere, maar eenmalige ervaring. 

Met z'n vijven vervolgden we onze middag en liepen richting een klein Holocaustmuseum in de omgeving. Het is een bunkerachtig gebouw en bij binnenkomst voelden we een bedrukte sfeer. Zacht pratend liepen we langs de vitrines en wat we zagen was schokkend. Foto's die eigenlijk te erg waren om naar te kijken, maar wel de realiteit is van wat er gebeurd is tijdens de Holocaust. Ook zagen we tassen en kleding die gemaakt zijn van Thora rollen, wat voor Joden de grootst mogelijke vernedering is. 

Buiten zagen we om ons heen gedenkstenen aan de muren hangen, van omgekomen joden in de Tweede Wereldoorlog. Onder de indruk van wat we zagen, verlieten we het museum.