Werk Martine

En jawel, de eerste werkweek zit er gewoon alweer op! Voor de eerste dag was afgesproken dat ik me zou melden bij de zogenoemde vrijwilliger-coördinator, toevallig kwam ik haar 's ochtends in de bus al tegen! Samen aangekomen bij ALEH bracht ze me naar het lokaal met de groep kinderen waarbij ik mag gaan ondersteunen als vrijwilligster. De groep bestaat uit 7 kinderen met een geestelijk en lichamelijke beperking. Er is eigenlijk weinig tot bijna geen contact te krijgen met deze kinderen. De kinderen zijn niet in staat om te praten, handelingen te verrichten en zijn slechtziend tot blind. Heel bijzonder om te zien met hoeveel geduld en op welke wijze het personeel bij ALEH toch contact weet te krijgen met deze kinderen. ALEH in Jeruzalem biedt onderwijs en zorg aan kinderen en jongvolwassenen. Er zijn kinderen die alleen voor dagopvang komen naar de klas, maar er zijn ook kinderen die 24-uurs zorg en dagopvang krijgen en daardoor intern wonen bij ALEH.

Op elke groep kinderen staat een teacher en twee care medewerkers. Na de zorg worden de kinderen het klaslokaal in gebracht en worden ze geholpen met eten. Hierna begint de dagopening, dit gebeurt iedere ochtend zoveel mogelijk op dezelfde wijze. Dit omdat de kinderen zo structuur behouden. Voor iedere activiteit die plaatsvindt, hebben de kinderen bepaalde kaarten zodat de kinderen herkennen wat er, en op welk moment, gaat gebeuren. Bijv. voordat je een kind helpt met eten, houd je de kaart met de lepel voor de ogen van het kind, vertel je wat er gaat gebeuren en laat je de lepel ook daadwerkelijk voelen. De achtergrond van de kaarten zijn allemaal zwart. Dit is gedaan omdat het voorwerp zo het duidelijkst zichtbaar is voor de kinderen. De dagopening bestaat uit 'boker tov' (goedemorgen) tegen elkaar 'zeggen'. Elk kind heeft een persoonlijke kaart met een foto en een bepaald voorwerp/ontwerp op de kaart. De teacher zet muziek op en laat één voor één de kaarten zoveel mogelijk zien en voelen aan alle kinderen, totdat ieder kind is voorgesteld. Op deze manier probeert de teacher de kinderen onderling contact te laten maken. Het is heel bijzonder om dan vervolgens ook echt te zien dat er dan soms opeens bij één van de kinderen een hele grote glimlach op zijn gezicht ontstaat, of spontaan wat begint te 'brabbelen'. Vervolgens vinden wisselende activiteiten plaats met de kinderen. De teacher vertelt bijvoorbeeld een verhaal door middel van geluiden en/of klanken en laat hierbij de bijbehorende voorwerpen voelen. Of de kinderen krijgen muziekles d.m.v. klanken, zingen en bewegingen maken met de kinderen maakt de muziekdocent contact met kinderen. Kinderen krijgen naast de 'lessen' in de klas ook een soort fysiotherapie en/of ademhalingstherapie door verschillende therapeuten. Afgelopen week kwam ook de 'artist' docent langs, een soort knutsel juf. Ik was erg benieuwd hoe dit in zijn werk zou gaan, contact krijgen met de kinderen d.m.v. muziek kon ik mij nog voorstellen. Maar hoe kan je deze kinderen nou echt laten ervaren dat ze een knutsel werkje aan het maken zijn... Eigenlijk veel minder ingewikkeld dan ik dacht! De kinderen gingen een masker versieren met glitters. Als eerst houd je het masker goed voor de ogen van het kind, hierna laat je de vormen van het masker voelen door de handen te pakken en de vormen van het masker te laten voelen. Vervolgens doop je de top van de vingers van het kind in een beetje lijm en daarna in de glitters en als laatst smeer je de glitters ‘samen’ uit over het masker. Op deze manier maakt het kind dan toch eigenlijk echt 'zelf' zijn eigen kunstwerkje. Heel bijzonder om te zien! Na de activiteiten op de dag worden de kinderen geholpen met de lunch en daarna is het tijd voor hun rust/middagdutje.

Op het moment is het allemaal nog even aftasten wat ze van mij als vrijwilligster verwachten, ze hebben niet vaak internationale vrijwilligers. Wel heb ik van de week een training gehad zodat ik de kinderen nu 'officieel' mag ondersteunen met eten geven. Dit omdat het eten geven aan de kinderen vrij complex is wegens slik- en ademhalingsproblemen. De kinderen krijgen daardoor overigens ook allemaal gemalen eten. Ook zijn er kinderen op mijn groep die helemaal niet in staat zijn om eten door te slikken, deze kinderen krijgen hun voeding door middel van een sonde. Deze eerst week was het vooral kennismaken met de kinderen en hoe de dagindeling eruit ziet. Verder heb ik veel contact gelegd met het personeel, erg leuk om even met al die verschillende mensen met verschillende achtergronden  een praatje te maken! En zo heb ik zelfs al wat Hebreeuwse woordjes geleerd! De komende weken hoop ik te ontdekken hoe ik het beste tot mijn recht zal komen en hoe ik de teacher en de kinderen het beste hulp kan bieden als vrijwilligster! Ik ben erg benieuwd!